Forever is coming...

Gość

Dobra.Wczoraj przyszła wena i napisałam.Proszę,bądźcie łaskawe i nie zbeszczeście mnie za to.Wiem,że słabe.^^

Forever is coming...

Dlaczego to wciąż bolało? Ból wydawał się być taki sam jak wcześniej, może nawet silniejszy. Bolała mnie tęsknota, samotność i ta pustka wokół mnie jakby czegoś mi nagle zabrakło i bez czego nie mogłam żyć. Nie ma go przy mnie. Pewnie już nigdy nie wróci, bo zdał sobie sprawę, że od początku do niego nie pasowałam. Codziennie żyłam złudną nadzieją, myśląc ,że spotkała mnie odwzajemniona miłość. Tęskniłam za nim.Za jego głosem, twarzą, oddechem. Nigdy wcześniej nie tęskniłam za kimś tak jak za Nim. Kiedy umarła babcia Marie, szybko doszłam do siebie, może dlatego, że nie odwiedzałam jej często i nie czułam , że jest częścią mojego życia. Teraz moje serce było rozszarpane, sponiewierane, a tylko nieliczne kawałki zostały odnalezione, a to dzięki wsparciu Jacoba. Był moim słońcem, jednak to mi nie wystarczało. Wiedział, że nie będzie dla mnie tym, kim był dla mnie Edward, ale mimo to nie miał zamiaru mnie zostawić .Och, dlaczego ta pulsująca rana koło serca nie daje mi spokoju! Automatycznie podkuliłam kolana i oparłam o nie brodę. Jakby to mogło wyłączyć mój mózg i powstrzymać moje myśli! Myśli, których głównym bohaterem jest miedzianowłosy wampir. Mózg przypominał jak jego ramiona oplatały się swobodnie wokół mojej talii, jak jego marmurowe wargi delikatnie dotykały moich, jak przywierałam do niego całym ciałem. Tworzyliśmy jedność. Ja i On. Razem. Nagle łzy zaczęły napływać do moich oczu, a potem jedna po drugiej, spływały po policzku…
Obudziłam się gwałtownie, przewracając się na bok, ale nie upadłam. Coś mnie chwyciło. Nagle spostrzegłam zarys twarzy mojego ukochanego. To był jednak tylko sen! Edward był przy mnie. Przytuliłam się do niego najmocniej jak potrafiłam.
-Dzień Dobry, kochanie. Cóż za miły początek dnia.-zaśmiał się beztrosko.
-Po prostu cieszę się, że jesteś przy mnie. -odparłam.
-Bello, a gdzie niby miałbym być? Jestem przy Tobie i tak już będzie przez całą wieczność, o ile się tobie nie znudzę -wykrzywił usta w moim ulubionym, łobuzerskim uśmiechu.
- Kocham Cię, Edward. I nigdy mi się nie znudzisz. I dobrze o tym wiesz. –to powiedziawszy, pocałowałam go w usta.
Spojrzałam na swoja lewą rękę. Na serdecznym palcu lewej ręki widniał mój pierścionek zaręczynowy. Małe diamenciki iskrzyły się cudownie w słońcu, prawie jak Edward. Już niedługo będę jego żoną ,a on moim mężem. Co prawda nie spieszyło mi się do tego, ale jeśli to ma go uszczęśliwić, czemu nie. Przecież on zgodził się odebrać mi duszę. Tak, już niedługo mam stać się wampirem. Uśmiechnęłam się. Moje marzenie niedługo się ziści- spędzę całą wieczność z kochającym mnie mężczyzną. Niczego mi więcej nie trzeba. Wieczność nadchodzi…
______________________________________________

Josette

piękne ale krótkie! ahh takie ładne opowiadanie!
chcę więcej!

videogirl

Trochę powtórzone. Opisałaś uczucia, które juź wcześniej zostały opisane przez panią Meyer... No i interpunkcja.
Weny.

Gość

Josette:Nie gadaj bzdur.

videogirl:To się nazywa opowiadanie odtwórcze Wink

Ale dzięki za konstruktywną krytykę.

Josette

nie gadam bzdur! na opowiadaniach to ja się znam Very Happy

Gość

Znasz się,ale ten jeden raz się pomyliłaś ;p

Josette

E-e w tej dziedzinie się nigdy nie mylę!

Gość

Wyjątek potwierdza regułę.;p

Josette

foch.
a może byś tak więcej tego napisała, hę?
a może wierszuuu. ? ;>

Gość

Eemm..weny nie ma ;p

Josette

ojj no! to weź coś rysznij i wrzuć do rysunków xD

Gość

Ołkej,ale jutro,bo czeka mnie nauka do spr z historii;/

Josette

Uuu. a ja dla motywacji dla ciebie sama napisałam xD

Gość

a dla mnie jest po prostu poruszające i klimatyczne. ja lubię się wzruszać i dlatego jestem taka zachwycona. nie ukrywam, że mi się podoba. bella. z powodzeniem można cię zaliczyć do jednej z najlepszych. mi się podobało

Gość · Wysłany: Nie 15:15, 01 Mar 2009 Temat postu:

rosmaneczka lejesz balsam na moją duszę Wink

Victoria · Wysłany: Nie 15:19, 01 Mar 2009 Temat postu:

Bella to jest piękne:)