Ucieczka by Yoko

Yoko

No więc macie to, czego chciałyście:

Obudziłam się w jakimś pomieszczeniu. Moja głowa była pusta. Nie wiedziałam gdzie jestem i jak się tu znalazłam. Coś jednak podpowiadało mi, że nazywam się Alice. A poza tym nic. Tylko pustka. I nagle to się stało... Wtargnęło do mojej głowy jak piorun, poraziło niczym prąd. Zesztywniałam. Widziałam ludzi. A może to nie byli ludzie? Kimkolwiek, lub czymkolwiek byli, chcieli mi pomóc. A właściwie to ja chciałam, żeby mi pomogli. I nagle znów pustka. Znów siedziałam na środku tego klaustrofobicznego pomieszczenia. Co to było!? W myślach ciągle widziałam obraz przedstawiający te nieziemsko piękne istoty... Spojrzałam na rękę, coś podpowiadało mi, że będzie na niej zegarek. Chciałam sprawdzić, która jest godzina. W każdym razie niczego tam nie dostrzegłam, za to ujrzałam swoją trupio bladą skórę. Podniosłam się i podeszłam do wiszącego na ścianie lustra. Na tafli szkła odbiła się moja twarz. Moja... zdumiewająco ładna twarz. W tym momencie powinnam się uśmiechnąć do swego odbicia, ale zamiast tego byłam bardziej przerażona. Intuicja podpowiadała mi, że coś jest nie tak. Ludzie, którzy pokazali mi się w mojej podświadomości też byli bladzi jak ja. A oni z pewnością nie byli zwykli... I wtem to pomieszczenie wydało mi się dziwnie nieprzyjemne. Przytłaczające, mimo białych ścian. Zapragnęłam się stąd wydostać. Podbiegłam do drzwi, ale zobaczyłam, że nie mam ich jak otworzyć. Zaczęłam więc w nie walić pięściami i wołać o pomoc. To z pewnością była pomyłka, pewnie zamknęli mnie tu przez przypadek. A może to jakieś odludzie, miejsce na Ziemi o którym wszyscy zapomnieli? O dziwo, po uderzeniu w drewniane drzwi, zrobiła się w nich dziura. Osłupiałam zaskoczona. Dotarło do mnie, że dysponuję dużą siłą. Wyrwałam więc tą drewnianą deskę z zawiasów. Puściłam się biegiem przez korytarz. Byłam strasznie szybka. Omijałam zaskoczonych ludzi, którzy pewnie zastanawiali się, co ich wyminęło z taką prędkością. Uciekłam głównym wejściem. Wiedziałam, że nikt mnie nie zauważył. Doszły mnie głosy:
-To na pewno przez przeciąg.
Obróciłam się przez ramię, nie przestając biec. Nad wejściem widniała tablica z napisem PSYCHIATRYK.To słowo utkwiło mi w pamięci, choć nie do końca wiedziałam co oznacza. I wtedy do moich nozdrzy wdarł się TEN zapach. Zapach ludzi. Ich krwi. Poczułam głód. Zupełnie jak alkoholik czujący zapach wódki. Musiałam to jakoś przezwyciężyć.

Włóczyłam się kilka dni bez celu. Czułam się taka pusta. Nie chodzi mi o taką pustość, gdy jest się rozpieszczoną królewną, tylko o taką, w której jest się wypranym z emocji. Tylko to nieustające pieczenie w gardle... Zauważyłam, że nie potrzebuję snu. Mogłam polegać teraz wyłącznie na swojej intuicji, instynkcie, który kazał polować mi na zwierzęta i na wizjach. Te ostatnie chyba tym były. To co działo się w mojej głowie jakimś cudem przenosiło się na życie codziennie. Takie jakby déjà vu. Zaczynałam się zastanawiać, czy te rzeczy miały się wydarzyć, czy powstały na skutek tych obrazów w mojej głowie. Coraz bardziej przyzwyczajałam się do nich.
W końcu dowiedziałam się też, że w psychiatryku zamyka się ludzi psychicznie chorych. Więc uważali mnie za psychopatkę, bo umiała przepowiadać Przyszłość? Jakikolwiek był tego powód, najważniejsze, że się stamtąd wydostałam.
Parę dni później poznałam też pewnego chłopaka. Był blady, miał zmierzwione blond włosy. Widziałam go już wcześniej... W mojej głowie. Podeszłam i zaczepiłam go. Wiedziałam już, że razem zostaniemy na wieczność...

Josette

daj mi chwilkę, aż dojde do siebie....

MagdaLena vel Elizabeth

końcówka za krótka rozwiniesz Smile

???? slicze naprawde

Victoria

Ahh ślicznie^^ (juz to mówiłam, ale nie zaszkodzi powiedzieć jeszcze raz)

Silene Nessie Cullen-Hale

Bosko, genialnie i w ogóle. ale popieram MvE. Rozwiń jeszcze.

vampirek

*ZGON*

Freya

XTRA! uwielbiam taki poetycki styl

Yoko

Taki to znaczy jaki? Bo ja nie kumata jestem. To może przez ból głowy... A rozwijać mi się nie chce Razz

Leń ze mnie.

Josette

Yoko, jesteś leniem gorszym ode mnie! xd
poproszę coś więcej! czytać mi się chce! a twoja twórczość mnie wciąga Very Happy

Yoko

To może być BADZIEWNA parodia jakaś? Chyba że chcecie coś długiego o tytule "Śmierć". Takie.... nie wiem jak to określić. Ale do wesołych nie należy.

Josette

dawaj. mnie pasuje wszystko dzisiaj ;d
nawet jak będą nieprzyzwoite sceny [ o tak! to najlepsze xd]
to ja czekammm.... ;]

Yoko

Ekhm... Nieprzyzwoitych scen nie ma, wy zboczuchy!
Dobra, wsadzę zaraz tą "Śmierć"

Josette

cekam, cekam. ;]
jejkuuu, jak ja lubie takie tematy ;]

Freya

poetycki styl to taki ktory jest naladowany emocjami i silnymi opisami w neinadymanych slowach. nienapuszony, a poruszający. KPW? Wink

Yoko

Tak... czaję teraz Smile